Een uitspraak die pas recent op 3 november jl. is gepubliceerd, legt een klein drama bloot. Het betreft een beschikking van 18 mei 2017 van de Rechtbank Rotterdam. In deze kwestie heeft een werknemer zelf ontbinding van de arbeidsovereenkomst gevraagd. Doorgaans doen werknemers dit alleen wanneer daar gegronde redenen voor zijn. In dit geval werden deze aangenomen en werd ernstig verwijtbaar handelen van de werkgever aangenomen. De zeer ervaren advocaat die de werknemer bijstaat, verzoekt om een billijke vergoeding en krijgt deze ook toegewezen. De vergoeding bedraagt maar liefst € 219.392,– bruto. Dat is een knappe prestatie, want een heel hoog bedrag voor een billijke vergoeding. De advocaat neemt echter ook het standpunt in dat haar cliënt, de werknemer, niet in aanmerking komt voor een transitievergoeding. Dat is merkwaardig, omdat dit bijna altijd wel wordt gevraagd in een dergelijk werknemersverzoek. Wanneer de werknemer in een nieuwe procedure alsnog om de transitievergoeding verzoekt, komt hij van een koude kermis thuis. De Rechtbank bepaalt in haar beschikking van 18 mei 2017 dat de werknemer door zijn handelen/nalaten in de ontbindingsprocedure zijn rechten op een transitievergoeding heeft verwerkt. Bij de werkgever is als gevolg van zijn handelen c.q. nalaten gerechtvaardigd het vertrouwen ontstaan dat hij zijn recht op een transitievergoeding niet meer geldend zou maken. Het verzoek om betaling van een transitievergoeding van € 368.753,67 bruto wordt dus afgewezen.

Moraal van dit verhaal: vraag altijd een transitievergoeding bij een werknemersverzoek.